Gece ile Adam
Açıklama : Saat olmuş kaç uyu be adam
Adam : Havalar iyice şımardı. Uyutmuyor
Gece : Balkonda yat.
Adam : Onu düşündüm önce sana bakayım dedim. Sadece sıcakta değil uyutmayan.Senin uykun pılını pırtını toplayınca ne yapıyorsun ?
Gece : Ayran içiyorum.
Adam : Bırak şimdi dalgayı. Sen niye günün yarısını bizim üstümüzü mü örtmekle geçiriyorsun?
Gece : Bir çeşit yorgan gibi düşün.
Adam : Anladım. Peki götün açıkta kaldığında ne yapıyorsun ?
Gece : Senin gibiler ile uğraşıyorum işte.
2 Dakika Sonra
Adam :Kaç kişi çalışıyorsunuz. İşe başvurmak için ne yapmam lazım. Malum ben de geceleri uyuyamıyorum.
Gece : Cv'ni yolla biz sana geri döneceğiz.
Adam: Geceleri bolca bekçilik yapmışlığım var. İş alımında işe yarar mı ?
Gece: Pek bilmem işe personel alımına Gündüz bakıyor.
Adam :Sen yapsana bir güzellik. Yerine bakayım git biraz uyu istersen.
Gece: Bu bir rüşvet mi ?
Adam: O da nereden çıktı. Biraz dinlenmeni istedim. Al şu parayı çorba içersin.
Gece : Yok sağol
3 Dakika Sonra
Adam :Yıldızlarla aran nasıl ?
Gece :Hiç sorma
Adam :Neden öyle diyorsun birçok insan sever onları.
Gece : Ben de severim ama keyiflerine göre davranıyorlar.
Adam :Nasıl ?
Gece :İstediği zaman geliyorlar istemediği zaman ortadan kayboluyorlar. Bazen patrona görünüp kaçıyorlar.
Adam :Eeee bundan sanane sen işini yap.
Gece : Sonra fırçayı biz yiyoruz. Binlerce sevgili çiftin küfrünü yiyorum.
Adam :Sakin ol. Bugünde izindeler galiba:
Gece :Dünya umurlarında değil. Ben her gün buradayım bizi görünce sevinen yok. Ama yıldızlar bir göründüğünde sevinçten çığlıklar atarlar. Bütün güzel sözler onlara yazılmıştır. Beni ise hep kötü anarlar. Karanlıkla aynı kefeye koyarlar.
Adam :Tamam yahu sakin ol dert etme bunları.
Gece :Sana hiç sorma demiştim.
4 Dakika Sonra
Adam :Şşşşşt. Uyudun mu ?
Gece :Hayır.
Sarhoş :Benim yerime birini bulmuşsun.
Gece :Olur mu öyle şey. Senden başkasıyla geçirir miyim mesai saatlerimi.
Sarhoş :Bu adamda neyin nesi hiç sarhoşa benzemiyor.
Gece :Bakma ayık göründüğüne onlar ayıkmış gibi görünen sarhoşlardan. Sarhoş olmak için içmek mi lazım ilahi.
Sarhoş :Haklısın
Adam :Mesai saatlerini hep bunlarla mı geçiriyorsun ?
Gece :Sadece bunlar değil; bekçiler, travestiler,tinerciler,çöpçüler,kediler ve köpekler. Bunlar benim ailem.
Adam :Ben neyin oluyorum ?
Gece : Vallahi çözemedim. Uzaktan akraba mı desek ?
Adam :Uzaktan akraba iyiymiş sevdim bu fikri.
5 Dakika Sonra
Gece : Şşşşşt uyudun mu ?
Tekrar Gece :İnsan bir iyi geceler demez mi ?
Yine Gece : Bak hava soğuyacak birkaç saate, kalk içeri yat. Kimseye yapmam bu iyiliği.
Bir Daha Gece : Hadi annem kalk yatağına.
Adam : Hoooook pişşşş, hooooo
31 Ağustos 2014 Pazar
23 Ağustos 2014 Cumartesi
KAYIP ARANMIYOR 2
Gözyaşları şelaleyi kıskandırıyordu. Gözü zamanla hayrata döndü. Elindeki broşür onu evinden alıp ta on sene öncesine götürdü. O anları dün gibi hatırlıyordu. Eyüp'te bir lokantada çalışıyordu. Üçü çat pat olmak üzere tam dört dil biliyordu. Bekar ve ailenin tek çocuğuydu. Yaşı kemale ermesine rağmen kendine evlenilecek bir kız bulamamıştı. Annesinin 'Ben sana güzel bir kız bulurum oğlum' ısrarlarına rağmen bu teklifi geri çevirdi. Hayatında hiçbir başarısı yoktu. Kendisine önemli birisiymiş gibi davranmaktan çoktan vazgeçmişti. Eline geçirdiği birçok kitabı okumuş zamanla kitaba olan aşkı da bitmişti. Oturduğu ev ; bir oda bir salondu. Evin içi üç tarafı çöplerle çevrili bir adacığa dönmüştü. Yatağına ulaşmak için cambaz gibi parmağının ucunu çok iyi kullanması gerekiyordu. Ne zaman çöpler yatağının karasularına girmeye başlarsa o zaman temizliğe başlıyordu. İşe gitmediği bir gün kendisine ilginç bir numaradan gelen aramayla yerinden biraz kıpırdadı. Teli açtı, kendisine İngilizce söylenen cümlelere göre; yakında İstanbul'a bir göktaşının düşeceğini verilen koordinatlardaki insanların, hemen orayı terk etmesi resmi bir İngilizce ile açıklamıştı kendisini NASAda çalışan bir mühendis olarak tanıtan adam. Belki de aradığı fırsat eline geçmişti. Hayatında ilk defa kendisini önemli birisi hissetmişti. Elbette aklına birilerinin taşşak geçtiği fikri gelmedi değil ancak bu kadar önemli hissetmesi o fikri çoktan unutturmuştu. Varlığı belli olmayan eski bilgisayarını açıp wifiden komşusunun netine bağlandı. Şifre: 1234 Şifreyi bulmak için çok zaman kaybetmişti. Verilen koordinatlar yaşadığı semti gösteriyordu. Hemen toparlandı iki sokak aşağıda oturan ailesine yanına gitti. Kapıyı açan annesine ' Hadi Naime toparlan göktaşı düşüyor gitmemiz lazım' dedikten sonra annesi bastı kahkahayı. 'Oğlum taş düşürmek için beni niye götürüyorsun tuvaleti temizleyeceğim gir içeri baban birazdan gelir' dedikten sonra arkasını dönüp gitmişti. Meramını annesine anlatamamıştı. En iyisi bir devlet merkezine gidip her şeyi anlatmaktı. Fatih Emniyet Müdürlüğüne doğru yola koyuldu. Vardığında önemli bir iş içindi diyerek sırayı geçmek isterken sıradaki insanlar birden 300 Spartalı gibi bir savunma oluşturdular. Aralarında hafif göbekli kaşları tek sıra halini almış kırk yaşlarında bir adam ' Ulan bizimde işimiz acil ' diyerek çıkıştı. ' Göktaşı düşecek abi hemen amire söylemen lazım ' dedikten sonra sıradaki insanlar bir kahkaha efekti misali gülmeye başladılar. Aralarında bakkal işleticisi gibi görünen, göbeği yakında bağımsızlığını ilan edecek olan bir adam 'Bizim orada da fırtına kopacakmış' diyerek taşşağın en alasını geçmişti belki. Bu kadar önemli bir şeyde bu kadar önemsiz görülmesi hayatının özetiydi. Otobüse binip işyerine gitti. Bu olayları iş arkadaşlarına anlattıktan sonra kahkaha tufanı onları da sarmıştı. Meğer iş arkadaşları bu hikayeyi yutturmak için teşkilat kurmuşlar. Bir İngiliz adam bulup aratmışlar her şey gerçekçi olsun diye. Ondan sonra dibi vurmuş önemsizliğini de alıp oraları terk etti. Karton toplama işi hep aklında vardı. Şimdi dersiniz ulan karton toplama işi kimin aklında olur ki diye ama bu adamın harbiden vardı. Saçma bir hikayeyi bu kadar uzatmamı da anlayamayacaksın belki bu olayın yaşanması da mantıklı değil. Neyse broşürdeki numarayı bir daha aramak için telefon kulübesine doğru gitti. Tel çalmaya başladı. Tel açıldı. Garip bir ses 'Alo' dedi ve cevap gecikmedi 'Alo Naıme' dediği anda telefonun karşısındaki bastı kahkahayı ve ardından ' Ulan sesim erkek nasıl Naime dersin ' diye kahkahaya kaldığı yerden devam ederek küfür edip telefonu kapattı. Sonra birden hikaye kahramanımız kahkaha atmaya başladı. Bir kahkaha ki durmak bilmedi ve kahkahası hiç durmadı. Bu hikaye Bakırköy deliler hastanesinde biter. Hastaneye gittiğiniz zaman küçük bir kulübe göreceksiniz, oradaki bankta sürekli kahkaha atan bir adam görürseniz şaşırmayın.
NOT: Belki kahramanımız bu hikayeye başrol olacak kadar önemli biri olduğunu bilseydi bu kadar dibe vurmayacaktı. Belki dibe vurmasaydı bu hikayeye başrol olmayacaktı.
Gözyaşları şelaleyi kıskandırıyordu. Gözü zamanla hayrata döndü. Elindeki broşür onu evinden alıp ta on sene öncesine götürdü. O anları dün gibi hatırlıyordu. Eyüp'te bir lokantada çalışıyordu. Üçü çat pat olmak üzere tam dört dil biliyordu. Bekar ve ailenin tek çocuğuydu. Yaşı kemale ermesine rağmen kendine evlenilecek bir kız bulamamıştı. Annesinin 'Ben sana güzel bir kız bulurum oğlum' ısrarlarına rağmen bu teklifi geri çevirdi. Hayatında hiçbir başarısı yoktu. Kendisine önemli birisiymiş gibi davranmaktan çoktan vazgeçmişti. Eline geçirdiği birçok kitabı okumuş zamanla kitaba olan aşkı da bitmişti. Oturduğu ev ; bir oda bir salondu. Evin içi üç tarafı çöplerle çevrili bir adacığa dönmüştü. Yatağına ulaşmak için cambaz gibi parmağının ucunu çok iyi kullanması gerekiyordu. Ne zaman çöpler yatağının karasularına girmeye başlarsa o zaman temizliğe başlıyordu. İşe gitmediği bir gün kendisine ilginç bir numaradan gelen aramayla yerinden biraz kıpırdadı. Teli açtı, kendisine İngilizce söylenen cümlelere göre; yakında İstanbul'a bir göktaşının düşeceğini verilen koordinatlardaki insanların, hemen orayı terk etmesi resmi bir İngilizce ile açıklamıştı kendisini NASAda çalışan bir mühendis olarak tanıtan adam. Belki de aradığı fırsat eline geçmişti. Hayatında ilk defa kendisini önemli birisi hissetmişti. Elbette aklına birilerinin taşşak geçtiği fikri gelmedi değil ancak bu kadar önemli hissetmesi o fikri çoktan unutturmuştu. Varlığı belli olmayan eski bilgisayarını açıp wifiden komşusunun netine bağlandı. Şifre: 1234 Şifreyi bulmak için çok zaman kaybetmişti. Verilen koordinatlar yaşadığı semti gösteriyordu. Hemen toparlandı iki sokak aşağıda oturan ailesine yanına gitti. Kapıyı açan annesine ' Hadi Naime toparlan göktaşı düşüyor gitmemiz lazım' dedikten sonra annesi bastı kahkahayı. 'Oğlum taş düşürmek için beni niye götürüyorsun tuvaleti temizleyeceğim gir içeri baban birazdan gelir' dedikten sonra arkasını dönüp gitmişti. Meramını annesine anlatamamıştı. En iyisi bir devlet merkezine gidip her şeyi anlatmaktı. Fatih Emniyet Müdürlüğüne doğru yola koyuldu. Vardığında önemli bir iş içindi diyerek sırayı geçmek isterken sıradaki insanlar birden 300 Spartalı gibi bir savunma oluşturdular. Aralarında hafif göbekli kaşları tek sıra halini almış kırk yaşlarında bir adam ' Ulan bizimde işimiz acil ' diyerek çıkıştı. ' Göktaşı düşecek abi hemen amire söylemen lazım ' dedikten sonra sıradaki insanlar bir kahkaha efekti misali gülmeye başladılar. Aralarında bakkal işleticisi gibi görünen, göbeği yakında bağımsızlığını ilan edecek olan bir adam 'Bizim orada da fırtına kopacakmış' diyerek taşşağın en alasını geçmişti belki. Bu kadar önemli bir şeyde bu kadar önemsiz görülmesi hayatının özetiydi. Otobüse binip işyerine gitti. Bu olayları iş arkadaşlarına anlattıktan sonra kahkaha tufanı onları da sarmıştı. Meğer iş arkadaşları bu hikayeyi yutturmak için teşkilat kurmuşlar. Bir İngiliz adam bulup aratmışlar her şey gerçekçi olsun diye. Ondan sonra dibi vurmuş önemsizliğini de alıp oraları terk etti. Karton toplama işi hep aklında vardı. Şimdi dersiniz ulan karton toplama işi kimin aklında olur ki diye ama bu adamın harbiden vardı. Saçma bir hikayeyi bu kadar uzatmamı da anlayamayacaksın belki bu olayın yaşanması da mantıklı değil. Neyse broşürdeki numarayı bir daha aramak için telefon kulübesine doğru gitti. Tel çalmaya başladı. Tel açıldı. Garip bir ses 'Alo' dedi ve cevap gecikmedi 'Alo Naıme' dediği anda telefonun karşısındaki bastı kahkahayı ve ardından ' Ulan sesim erkek nasıl Naime dersin ' diye kahkahaya kaldığı yerden devam ederek küfür edip telefonu kapattı. Sonra birden hikaye kahramanımız kahkaha atmaya başladı. Bir kahkaha ki durmak bilmedi ve kahkahası hiç durmadı. Bu hikaye Bakırköy deliler hastanesinde biter. Hastaneye gittiğiniz zaman küçük bir kulübe göreceksiniz, oradaki bankta sürekli kahkaha atan bir adam görürseniz şaşırmayın.
NOT: Belki kahramanımız bu hikayeye başrol olacak kadar önemli biri olduğunu bilseydi bu kadar dibe vurmayacaktı. Belki dibe vurmasaydı bu hikayeye başrol olmayacaktı.
Kaydol:
Kayıtlar (Atom)